دیود های نور گسیل آلی (Organic Light-Emitting Diode) که تحت عنوان منابع نوری و نمایشگرهای OLED معرفی می شود ،  نسل جدیدی از ادوات نوری محسوب می شوند که علاوه بر اینکه زندگی بشر را تحت تاثیر خود قرار داده است، سهم بزرگی از بازار تجارت جهانی را نیز به خود اختصاص داده است. میزان فروش نمایشگرهای  OLED در سال 2016 ، حدود 15 بیلیون دلار برآورد شده است که این رقم به حدود 42 بیلیون دلار در سال 2020 خواهد رسید. هم اکنون بیش از دو سوم صفحه نمایش های تلویزیون های  بیش از 40 اینچ ،برپایه تکنولوژی OLED  ساخته و مونتاژ می شوند و سهم باقیمانده عمدتا در اختیار تکنولوژی نقاط کوانتومی است.. این در حالی است که بیش از 90 درصد صفحات  نمایش موبایل ها ، OLED  هستند. شایان ذکر است، ماده فعال نشر کننده نور در OLED ، اغلب ترکیبهای شیمیایی آلی و معدنی است که  گران قیمت ترین و هزینه برترین جز یک نمایشگر به حساب می آید به نحوی که قسمت عمده ای از تحقیقات دانشمندان رشته های مختلف برروی جستجوی ترکیبات شیمیایی مقرون به صرفه و پربازده متمرکز شده است.

در همین راستا، مقاله با موضوع تاثیر ترکیبات شیمیایی معدنی در   OLEDها ،  با همکاری آقای دکتر بابک پاشایی به عنوان محقق پسادکتری، خانم سهیلا کریمی دانشجوی دکتری شیمی معدنی و دکتر هاشم شهروس وند عضو هیات علمی گروه شیمی دانشگاه زنجان و مشارکت محققینی از کشورهای کانادا، ایتالیا و اسپانیا در مجله معتبرChemical Society Review     Chem.Soc.Rev.,2019,48, 5033—5139 )  مورد پذیرش و چاپ قرار گرفت. این مجله با ضریب تاثیر 40.026 ، در رده بندی JCR سال 2018 بیشترین ضرایب تاثیر مجلات علمی جهان، در رتبه 15 بعد از مجله Science قراردارد.

لینک مقاله: https://pubs.rsc.org/en/content/articlelanding/2019/cs/c8cs00075a#!divAbstract